Łąka i Chatka

Dziewczyna

Wciąż lekko zamroczona szła przez łąkę. Miała trafić do centrum... znalazła się tutaj. W dodatku...- O ...!!!- zakrzyknęła cicho, widząc tego wilkołaka, do którego strzelała tamta wampirzyca. Zakryła usta rękoma i po cichu podchodziła coraz bliżej.

Kotka

Przyglądała się ze zdziwieniem poczynaniom wilkołaka. Gdy sypnął proszkiem nie spodziewała się tego i odruchowo odsunęła głowę oraz ręce do tyłu. Otworzyła ostrożnie oczy i looknęła na różę.
- O My God! - powiedziała zaskoczona dotykając rośliny palcem aby sprawdzić czy jest prawdziwa..

Dziewczyna

Dostrzegła, że przy wilkołaku jest ktoś jeszcze, jakaś dziewczyna. Człowiek, czy nie? Nie potrafiła określić. Podeszła jeszcze bliżej, tak, że stała za ich plecami.

Szaman

//Tara ja jestem w postaci chłopaka patrz na zdj1//

Wiesz to są tylko proste sztuczki,weź tą róże jeśli chcesz jest prawdziwa i nigdy nie zwiędnie-powiedziałem z uśmiechem-Potrafie o wiele wiecej-dodałem. spojrzałem na dziewczyne która przyszła,pomachałem do niej ręką i uśmiechnołem się.

Szpieg

Scarlet postanowiła połazić. Poszła do jakiejś łąki. Zauważyła na niej wilkołaka dzikiego kota i człowieka.
Podeszła trochę bliżej. Stanęła i ich obserwowałam.

Dziewczyna

// Ale dla mojej postaci wciąż jesteś wilkołakiem//

Przechyliła głowę. Odmachała nieznacznie, niby od niechcenia. Podeszła bliżej. -Wcześniej nie poznałam Twego imienia.- zawołała podchodząc. Zatrzymała się w miarę bezpiecznej odległości. Kiwnęła dziewczynie głową.

Kotka

Czuły zmysł kotki alarmował o obecności więcej niż jednej osoby. Zawsze denerwowała się gdy zbierały się wokół niej nieznajome osoby. Zerwała delikatnie różę i powąchała ją zbliżając do swego noska. Lubiła zapach kwiatów, w szczególności róż.
- Arigato. - podziękowała skromnie i przypomniała sobie, że w tej krainie nie miała używać języka kraju, z którego pochodziła.
- To znaczy, dziękuję..

Szaman

Nie ma sprawy zrozumiałem za pierwszym razem-powiedziałem do kotki. Spojrzałem na Tarę-Raven jestem-powiedziałęm do niej z uśmiechem,poprawiłem włosy które zaczeły mi stawać przez wiatr.

Dziewczyna

Przyjrzała się mu dokładniej. Nie wyglądał już tak strasznie, ale wiedziała, że pozory mogą mylić.- Ja jestem Tara.- przedstawiła się.- A Ty?- spytała się dziewczyny, która wydawała się być zajęta kwiatem.

Kotka

- Jestem Oni Kikkara, miło mi. - uśmiechnęła się do dziewczyny. Patrzyła ślepo w trawę myśląc nad tym, co robią jej rodzice..

Dziewczyna

Uśmiechnęła się i przykucnęła tam, gdzie stała- kawałek od nich. Nie to, żeby była rasistką. Po prostu wciąż czuła lekki lęk. rozejrzała się na boki, ale nie dostrzegła już nikogo. I dobrze, tak będzie lepiej.- Co to za miejsce?- zadała pytanie, które nie było skierowane do konkretnej osoby.

Kotka

Podniosła głowę i rozglądnęła się jakby pierwszy raz widziała to miejsce. Łąki były najmilszymi miejscami na łysych polach. Choć od traw Oni wolała lasy. Ten chłodny klimat i półmrok otoczony zewsząd drzewami napełniał istoty energią. Dziewczyna była przygodową osobą, która uwielbiała biegać pomiędzy roślinami. Teraz zwróciła swój wzrok ku Tarze.
- Na moje oko to jest łąka. Tylko ciekawi mnie skąd wziął się tu ten dom.
Wychyliła się i spojrzała pusto na chatkę. Deski ledwo się trzymały i wszystko było spróchniałe. Budynek wyglądał na rozpadający się. Jednak ta tajemniczość była intrygująca i ciągnęła w głąb..

Dziewczyna

Zaśmiała się serdecznie.- Wiem, że to łąka.- usiadła na trawie.- A ten dom jest fantastyczny... spójrz! Wszędzie puste pole i kwiaty. Zero drzew, zero zabudowań... tylko ten samotny, spróchniały dom...- szepnęła tajemniczo. Nie mówiła tego w żartach. Była śmiertelnie poważna. To miejsce napawało ją dziwną zadumą.

Kocur

Przyszedłem w to miejsce powoli rozglądając się.Po chwili zauważyłem grupke jakiś ludków,podszedłem do nich i przywitałem się-Witam Armor King się zwe-powiedziałem z lekkim uśmiechem.

Dziewczyna

Podniosła na niego leniwie oczy.- Tara.- rzuciła szybko. Zerwała jakąś roślinkę i zawiązała ją w pętelkę. Wiatr rozwiał jej rude włosy. Dziewczyna przeniosła wzrok na zrujnowany budynek, a następnie utkwiła go w horyzoncie.- Spacer?- zapytała.