Morze Zakochanych

Wampirzyca

Morze jak to morze w niczym się nie wyróżnaia,prócz białej piany w blsku słonca.Jest to bowiem miejsca dla zakochanych lub również samotnych stworów jak i również ludzi.Nie ma się czego tu bać gdy ma się przy sobie drugą połówkę...Przyjemnie ciepła woda i przyjemny wietrzyk..

Demon

Szła brzegiem rozmyślając o dzisiejszym dniu.Aż w końcu postanowiła się zatrzymać i usiąść gdzieś pod drzewem.Gdy już znalazła sobie miejsce zaczęła patrzeć na morze...

Dziewczyna

Kathrine najpierwsza szła trzymając suknię w dłoniach, ale później wypuściła. Dopiero w tedy zauważyła, że się skaleczyła w dłoń.
- Kurcze... - szepnęła gniewnie. Ukucnęła i położyła róże na kolanach i przyłożyła ranę do ust.
Po jakimś czasie odjęła rękę i zobaczyła, że krew przestała lecieć. Uśmiechnęła się z satysfakcją. Wstała i spojrzała przed siebie. Ujrzała "demonice". Akurat siedziała pod drzewem. Postanowiła, że podejdzie do niej. Chciała zrobić krok, lecz zaplątała się w suknię. Zdenerwowana chwyciła ją i podniosła do góry. Przeklinając pod nosem podeszła do "demonicznej" dziewczyny.

Demon

-O witam-uśmiechnęła się.Tak to racja chociaż była demonem uśmiechała się cały czas.Zupełnie jakby nim nie była.No cóż jej charakter taki był.Miły i uprzejmy a powinien być zimny i arogancki...

Dziewczyna

Kathrine również się uśmiechnęła.
- Witaj. - Powiedziała do niej. Usiadła i również spojrzała na morze. - Jestem Kathrine. - Przedstawiła się. - A Ty? - Spytała ją i spojrzała na dziewczynę.

Demon

-Morgan-cały czas była uśmiechnięta-Więc Kathrin co cię tu sprowadza? Coś ważnego czy po prostu spacerujesz?-zapytała i spojrzała na nią.Trzeba rozkręcić rozmowę to się liczy...

Dziewczyna

Kat wzruszyła ramionami i usiadła w pozycji lotosu.
- Chodzę tu i tam... - powiedziała. - Szukam czegoś... Sama nie wiem czego... - szepnęła. Na razie było wszystko w porządku i na razie nie słyszała, żadnych szeptów.

Demon

-A jak tam opanowałaś już że na tym świecie są takie istoty?-zapytała się z uśmiechem.Trzeba wiedzieć czy dobrze sobie radzi...

Dziewczyna

Kat trochę posmutniała.
- Trochę mam problemy z tym... - Powiedziała. Spojrzała na piasek i wzięła trochę go do ręki, przesypała go do drugiej a później patrzyła jak zsypuje się on z jej ręki na ziemię. - To... wszystko... jest dla mnie... trudne... - powiedziała zastanawiając się w niektórych momentach.

Demon

-Jest aż tak źle?-spojrzała na nią.Wiedziała że jest to trudne dowiedzieć się o tych wszystkich istotach.Które nie powinny istnieć.

Dziewczyna

- Myślę, że tak... - powiedziała - chociaż nie zemdlałam to w głowie mam mętlik. - Dodała i spojrzała na Morgan. - Nie wiem komu mam wierzyć... komu ufać... - przyznała - nie wiem już też w co mam wierzyć...

Demon

-No na pewno nie ufaj wampirom-zaśmiała się-A tak na serio...Masz już jeden punkt do wierzenia.Że na świecie istnieje takie coś jak wampir,czy wilkołak-powiedziała i spojrzała na nią.

Dziewczyna

Kat spuściła głowę i cicho się zaśmiała.
- To już dwa punkty. - Powiedziała i spojrzała na Morgan. - Trzeci punkt to taki, że są wampiry-demony. - Dodała i delikatnie się uśmiechnęła. - Ale ciągle mam mętlik w głowie... no i te szepty... - wyznała.

Demon

-Jakie szepty?-to ją zainteresowało.Przecież jest normalnym człowiekiem nie mogłaby...albo jest tym o czym Morgan myśli...

Dziewczyna

Kat pokręciła głową.
- Czasami są a czasami ich nie ma. - Powiedziała. - Czasami jest ich wiele a czasami tylko jeden. - Dodała. Westchnęła. - Czasami chcą bym coś złego zrobiła, a czasami ostrzegają mnie przed niebezpieczeństwem. - Szepnęła i spojrzała na Morgan.