Las Smierci

Kotka

Oni siedziała sobie przez ten cały czas na gałęzi drzewa spoglądając nieśmiało na istoty u dołu. Po kilku minutach znudziło jej się obserwowanie, więc szybkim krokiem odeszła z tego miejsca.. /zt

Wampir

Gary całkowicie znieruchumiał wpatrzony w dziewczynę swym zabujczo ciekawskim spojrzeniem.Nie drgnoł z miejsca oczekiwał iż ta..hmm,śmieszna gadka się skończy.To prawda,miał ubawa z tej sytułacji.Nie dało się ukryć iż pierwszy raz w życiu był zadowolony iż stoi tu włsnie i głośno smieje się w duchu.
-Odważna..
Mruknoł sam do siebie,prawie to słowo było nie słyszalne dla ludzkich uszu.On wcale nie rozumiał człeka igrającego ze smiercią.Rozumiał to w inny sposób,zrozumiał to iż ta o to dziewczyna chce umżeć.Uśmiechnoł się przelotnie doludzkiego drobnego ciłka i skierowawzrok na wampirzycę z lekkim ale za to zabujczym uśmiechem.Zrobił dwa kroki w przód.

Dziewczyna

Kathrine spojrzała na wampira. Gdy tu stała w tej chwili moja była przyjaciółka już by "straciła" głowę dla niego pomyślała sobie dziewczyna. To prawda... był "zabójczo" przystojny... ale nie dla niej. Dla niej był on zwyczajnym "chłopakiem", takim, jakich jest wielu na całym świecie.
- I co teraz zrobisz? - Spytała go. W duchu postanowiła sobie, że jeśli on będzie chciał się "zabawić" jej śmiercią, to ona nie wydobędzie z siebie ani jednego dźwięku.

Szpieg

-Ja cię nie zabiję.-Powiedziała Scarlet ale on...Na jakieś 99% sądzę iż może cie zabić od tak.-Powiedziała i pstryknęła palcami. Spojrzała na wampira i czekała w bezruchu na jego ruch.

Dziewczyna

Dziewczyna szybko przełknęła ślinę. To była jedyna oznaka strachu. Ale Kathrine tak szybko się nie poddała.
- Panie wampirze... - powiedziała przymilnie. - Chce mnie pan zabić? - Spytała go ironicznie.

Szpieg

Scarlet stała i się patrzyła była ciekawa jego odpowiedzi postanowiła się zabawić.
-No właśnie panie wampirze...?-Powiedziała cwaniacko.

Dziewczyna

Kathrine kątem oka spojrzała na wampirzyce. Delikatnie odwróciła do niej twarz, ale cały czas również patrzyła na "pana" wampira.
- A może byśmy się tak sobie przedstawiły? - Spytała ją.

Szpieg

-Wybacz ale nie zdradzam swojego imienia.-Powiedziała cwaniacko.
Tak on nie mówiła swojego imienia nawet wampir go nie znał. To leżało w jej naturze.
Zaczęła wpatrywać się w dziewczynę.

Dziewczyna

Dziewczyna delikatnie przewróciła oczyma.
- A może chociaż jakaś ksywka? - Spytała. - Nie chcę cały czas do ciebie mówić "pani" wampir. - Powiedziała zadziornie. - I nie gap się tak na mnie! - Prawie, że krzyknęła. Nie lubiła jak ktoś tak na nią patrzył.

Szpieg

Wampirzyca skoczyła na nią i ją przewróciła. Błyskawicznie wyjęła sztylet z buta i przyłożyła jej do gardła.
-Nie takim tonem.-Warknęła do niej.

Dziewczyna

Dziewczyna wiedziała, że nie da rady ją pokonać, więc leżała spokojnie.
- Będę mówiła takim tonem jakim będę chciała. - Powiedziała to z pogardą w głosie.

Usłyszał jakieś głosy gdy się przechadzał po lesie.Podszedł zobaczyć co się dzieje.Zauważył dwie kobiety.Jedna groziła drugiej.Żeby rozładować atmosferę podszedł do nich i się przywitał-Witam..Dorian się zwę-powiedział i odsuną sztylet od gardła kobiety.

Szpieg

Scarlet szybkim ruchem nogi i jego przewróciła. Druga ręką złapała sztylet tak że i on miał go na szyi.
-Radzę ci zmień go.-Warknęła do dziewczyny.
-A ty człowieku się nie mieszaj.-Powiedziała do niego. Skoś go kojarzyła.

-Hmm masz rację-po chwili ona znajdowała się pod nim-Kto jest lepszy?-Wstał z niej i spojrzał na drugą.-Nic ci nie jest?-zapytał ciepłym głosem

Dziewczyna

Kathrine szybko (jak na człowieka) wstała. Otrzepała ubranie z ziemi i poprawiła włosy.
- Nie jesteś moją mamą by mi rozkazywać. - Syknęła. Spojrzała na chłopaka. - Trochę to dziwna sytuacja, ale... Witaj. - Powiedziała. Miała jeszcze gniewny głos, ale pomału zaczynała nad nim panować. - Nie nic mi nie jest. - Delikatnie warknęła do niego.