Spokojne Jezioro.

Dziewczyna

Kat delikatnie się uśmiechnęła.
- Byłam w parku i wiedziałam, że jesteś wilkołakiem... - powiedziała i nad czymś się zastanowiła. - Ale wtedy wyglądałeś zupełnie inaczej. - Powiedziała do niego.

Szaman

A no tak,tam nie pokazałem się w swojej prawdziwej postaci-powiedziałem do niej.
Zauwarzyłem że w wodzie na wskutek słońca coś się świeci,zanurkowałem na te 5 metrów i zobaczyłem rubin.Rubin?W tym miejscu?Wziołem go do ręki i wypłynołem,
poprawiłem włosy i żuciłem rubin w ręce Kat.

Dziewczyna

Kathrine złapała jakiś "kamyk", którego rzucił jej Rav.
- Co to jest? - Spytała go. Podniosła go na wysokość oczu i spojrzała na niego pod światło. Gdy promienie światła przeszły przez niego Kat ujrzała przepiękny kolor. - Śliczny... - szepnęła.

Szaman

Chyba rubin ale nie jestem pewien-powiedziałęm i wyszedłem z wody,,wyjołem z kurtki czerwony proczek,sypnołem go na ziemie a ten uformował się w średniej wielkości koło.Wrzuciłem w nie ciuchy a te roztopiły się w złotą ciecz,sam wszedłem w krąg i także się stopiłem.Po chwili złotawa ciecz zaczeła przybierać krztałt człowieka.Gdy już byłem ubrany a złota ciecz znikła ze mnie ja usiadłem obok niej w swoich ciuchach i goglach na włosach.

Dziewczyna

Kathrine cały czas patrzyła na kamień.
- Piękny. - Powiedziała. Spojrzała jeszcze raz pod światło a potem oddała go Raven'owi. - Dlaczego chcesz ze mną rozmawiać? - Spytała go.

Szaman

Gdy ta oddała mi kamień ja schowałem go-A czemu nie?-odpowiedziałem pytaniem na pytanie.Uśmiechnołem się do niej po czym ponownie wyjołem kamień oraz Saksę,zaczołem żeźbić kamień tak aby miał ładny krztałt.

Dziewczyna

Kathrine zmieniła pozycję siedzącą na bardziej wygodną.
- Jestem człowiekiem i myślałam, że Ty jako wilkołak będziesz wolał towarzystwo takich jak Ty... - szepnęła.

Szaman

Wiesz nie wszyscy są tacy jak ja-powiedziałem-Mnie to obojętne czy moje towarzystwo składa się z wilkołaków,wampirów czy zwykłych ludzi-dodałem z uśmiechem.Teraz po wyżeźbieniu rubin ma krztałt jakby łzy,schowałem Saksę i rubin.

Dziewczyna

Kat spojrzała na niego i delikatnie się uśmiechnęła.
- Rozumiem, że nie jesteś taki jak inni. - Powiedziała - ale zawsze mogę Cię przez przypadek rozgniewać i mógłbyś mnie po prostu zabić. - Szepnęła poważniejąc.

Szaman

Spojżałem na nią-No wiesz to prawda ale umiem nad tym panować jeżeli znam kogoś wystarczająco długo więc atak cię chyba nie dotyczy-powiedziałem, poprawiłem czupryne i spojrzałem przed siebie.

Dziewczyna

Kathrine trochę się uspokoiła, ale gdzieś w głębi siebie cały czas czuła niepokój. To coś cały czas szeptało - Uważaj na niego... Nie próbuj go nawet denerwować... Wystarczy, że powiesz coś nie tam i ON cię rozszarpie.... Kat nerwowym ruchem potrząsnęła głową. Chciała by ten szept ustał... Chciała by już się nie odzywał do niej. Podniosła rękę i spróbowała odetkać sobie ucho. Po chwili musiała przyznać, że to nic nie pomogło.

Szaman

Spojrzałem na nią-Coś ci szepta w głowie prawda?-spytałem z uśmiechem. Wyjołem saszetkę z zielonym,świecącym proszkiem i wsypałem odrobinkę do wody.Ta zmieniła kolor na limonkowy a po chwili na czerwony,niebieksi itd.

Dziewczyna

- Może i coś szepcze mi w głowie - powiedziała - ale niedługo mi przejdzie. - Dodała i znowuż potrząsnęła głową. Spojrzała na wilkołaka, później na wodę, która zmieniała co chwila kolory. - Co to jest? - Spytała podejrzliwie.

Szaman

A taka mała sztuczka-powiedziałem z uśmiechem.Sypnołem tego samego na trawe i wyrosła czerwona róża.Zamoczyłem ją w wodzie,wyjołem i tak samo jak jezioro róża zmieniała co chwila ubarwienie.

Dziewczyna

Kat spojrzała na róże. Piękna pomyślała a to coś szepnęło Zwyczajna. Kathrine znowuż potrząsnęła głową. Wstała i rozejrzała się.
- Wybacz, ale chyba muszę już iść. - Powiedziała z nutką histerii w głosie.